Recensie: HEMA de musical - de worst musical ever

Nu de koningin gister heeft aangekondigd afstand van de troon te doen is het een mooi moment voor een recensie van HEMA de musical. (lees verder en je snapt het verband)

Al maanden lang hing deze poster aan het theater om het spektakel aan te kondigen.Misschien had die ondertitel mij moeten vertellen niet te veel te verwachten. Ik vond de woordgrap echter zo leuk gevonden dat mijn verwachtingen als een raket de lucht in schoten. Bovendien werden er dansende rookworsten en tompoezen beloofd. Al met al verwachte ik dus totaal geniale willekeurigheid.

Helaas werden mijn verwachtingen niet waargemaakt. De meer dan twee uur durende (!!!) show was wat mij betreft inderdaad de worst musical ever. Het verhaal ging over Maxima die undercover ging als stagaire bij de HEMA in het jaar 2001 om de "echte Nederlander" te leren kennen. Bij de HEMA werkte een gescheiden bedrijfsleider, zwangere moslima (broodafdeling), ordinaire blondine en haar oma (gordijnen), homo (fotoservice), andere homo met rode broek (decoratie), en een getrouwde vrouw (klantenservice). In de twee uur dat we daar zaten ging het over relaties die ontstonden en verbroken werden en barste de cast regelmatig uit in een liedje. Deze liedjes waren nieuwe teksten op bestaande melodieën. Zo werd het een sport om te raden hoe het oorspronkelijke nummer heette, o.a. Leipe Mocro Flavor, Het is zo Stil in mij en Tonight van West Side Story kwamen voorbij. De danspasjes waren "silly" en de samenzang vaak slecht verstaanbaar (het effect van vijf mensen unisono te laten zingen) en lang niet altijd zuiver. Maar hoewel de samenzang in een duet tussen de mevrouw van de klantenservice en haar man niet helemaal het gewenste niveau had, bleven beiden wel hun platte accent volhouden. Moet er ook goede zang verwacht worden bij iets wat aangekondigd is al "de worst musical ever"? vroeg ik me af. Misschien was het ook wel de bedoeling. En dit is eigenlijk de vraag die bij mij achterbleef toen na het laatste liedje iedereen in het publiek opstond om uitzinnig te klappen. Hadden zij niet door hoe slecht de show was, of had ik de clue gemist? 

In mijn geval heb ik niet het gevoel dat ik veel gemist zou hebben als ik niet was gegaan. En dat is dan ook mijn eindoordeel. 

Wel wil ik nog even een shoutout doen naar die lange figurant in het worstenpak. Wat mij betreft was jij het hoogtepunt van de show! Oh, en de figuranten uit HEMA winkels uit de omgeving natuurlijk. Dat zij daar in zilveren engelenkostuums met hun armen stonden te flappen terwijl er "Midden in de winternacht ging de HEMA open" werd gezongen was toch wel het toppunt van genântheid. Heerlijk.

Wat: Hema de musical

Waar: Grolsch zaal, Wilminktheater, Enschede

Wanneer: 22 januari 2013

Recensie: Introdans - Hartslag

Nooit eerder ben ik naar een Moderne Dansvoorstelling geweest. "Ik vind het mooier dan het Zwanenmeer" zei ik tegen een vriendin. "Maar het Zwanenmeer is ook echt klassiek", zei ze, "dit is modern." Ze heeft er duidelijk meer verstand van dan ik.

De voorstelling Hartslag van dansgezelschap Introdans bestond uit vier stukken.

Fugaz, een choreografie van Cayetano Soto was de eerste. Deze ode aan de choreograaf zijn overleden vader werd gedanst door vier danseressen en twee dansers. Twee koppels en twee solisten. De danseressen waren gekleed in huidskleurige pakjes en de mannen in zwarte kledij. Het stuk begon met twee solo's, waarna de dansers vanuit de zaal op het podium sprongen en de koppeldansen begonnen. Ik heb me zitten verbazen over de enorme flexibiliteit van de dansers en danseressen. Het stuk was een aaneenstrengeling van snelle bewegingen met weinig rust tussendoor. Ik vond het prachtig! Als ik een puntje van kritiek heb is het dat af en toe een rustpunt in de bewegingen fijn was geweest.

Het tweede stuk voor de pauze was Por Vos Muero van de Spaanse choreograaf Nacho Duato. Op renaissance muziek werd door de twaalf dansers (zes mannen, zes vrouwen) in kostuum gedanst. De dansers droegen een kort pofbroekje met daarboven een hemd en de vrouwen droegen lange jurken. Op het podium hingen twee rode gordijnen waardoor de sfeer van een paleiszaal werd gewekt. Door deze aankleding kwam mijn associatie met het Zwanenmeer bovendrijven vermoed ik, daar speelt zich ook een bedrijf in het kasteel af. Al was de aankleding daarvan een stuk ouderwetser, overdadig en wat stijf. Maar ook dat hoorde zo verzekerde mijn vriendin me. Terug naar Introdans waar ik de wat subtielere aankleding beter kon waarderen. Por Vos Muero is een speelse choreografie die vol zit met gekke bewegingen en grapjes. Zo maakte een danser een lange neus naar een ander, eindigte een danseres in een pose op de grond geflankeerd door twee dansers met ieder een been in de lucht en was er een leuk stuk waarbij er gebruik werd gemaakt van maskers. Ook in de zaal was af en toe zacht gelach te horen. Heel leuk om zoveel orginaliteit in de choreografie te zien.

Na de pauze werd er afgetrapt met een duet dat wederom gechoreografeerd was door Nacho Duato. Dit stuk, gedanst op Spaanse muziek, ontving het luidste applaus tot dan toe. Opnieuw verbaaste ik me over de flexibiliteit. En dan voornamelijk over de lenige rug van de danser, ik kreeg al rugpijn als ik keek naar de vele golfbewegingen die hij maakte.

De voorstelling eindigte met Boléro. Een werk van Thierry Malandain op het stuk Boléro van Ravel. Uiteraard had ik het thema van dit muziekstuk de rest van de avond in mijn hoofd. Het stuk werd gedanst door alle dansers, gekleed in huidskleurige balletpakjes, in een rechthoek waarvan de hoeken met schermen waren afgezet. De dansers begonnen op hun rug liggend en kruisten hun armen precies tegelijkertijd. Deze beweging werd zo mooi synchroon uitgevoerd. Ik geloof dat ik nog nooit een dansoptreden heb gezien waarbij de bewegingen zo synchroon werden uitgevoerd. (Om eerlijk te zijn verbaasde ik me er zelfs over bij het Zwanenmeer dat zoveel niet synchroon was) In de loop van het 16 minuten durende werk werd de synchroniteit helaas iets minder (het precies tegelijkertijd uitvoeren van bewegingen voegt echt iets toe. De beweging wordt er zo veel krachtiger van!), maar dit zal met vermoeidheid te maken hebben. Desalniettemin was het een boeiend stuk om naar te kijken. 

Na afloop kregen de dansers een staande ovatie. En terecht. Ze bogen meermaals. Ook terecht. Ik wist niet dat we zulke goede dansgezelschappen in Nederland hebben. Dit is wel een niveautje hoger dan So You Think You Can Dance! Introdans is zeker een gezelschap om nog eens heen te gaan. 

Voorstelling: Hartslag

Door: Introdans

Waar: Grolsch zaal, Wilminktheater te Enschede.

Wanneer: 17 januari 2013